Kreten als “het nieuwe normaal” en “de anderhalve-meter-samenleving” klinken in verschillende media. In het “nieuwe normaal” worden we geacht om minstens anderhalve meter afstand van elkaar te houden. Als je nog single bent, is de kans dat je een partner vindt nihil geworden. Iemand een knuffel geven is blijkbaar nu strafbaar. Zingen in de kerk is verboden. We worden de mond gesnoerd met mondkapjes. In de bus, in de trein, in het vliegtuig zijn we onherkenbaar geworden. Als dit het “nieuwe normaal” is houd ik mijn hart vast hoe mensen gaan reageren.
Nieuw normaal? Wat is dan normaal?
Zijn er misschien dingen of situaties die we “normaal” vinden, maar eigenlijk heel raar zijn?
We doen er alles aan om kwetsbare ouderen te beschermen tegen het coronavirus, maar als mensen niet meer willen leven is daar een wettelijke oplossing voor. Als een kindje veel te vroeg (24 weken) wordt geboren, wordt alles uit de kast getrokken om het in leven te houden. Er is een wet die het mogelijk maakt om een ongeboren leven af te breken tot de vierentwintigste week. Er zijn in dit land dertigduizend abortussen per jaar. Er worden ziekenhuizen gesloten om kosten te besparen. Maar als iemand vindt dat hij of zij in een verkeerd lichaam geboren is, worden kosten noch moeite gespaard om dit op te lossen. Als een huwelijk haarschuurtjes gaat vertonen of als het moeilijk gaat worden, is het een fluitje van een cent om het te verbreken. Repareren is geen optie meer. Er is zelfs een reclamespotje dat overspel promoot. Vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Maar als je een andere mening hebt over thema’s als racisme, homofilie, Israel en de betwiste gebieden, krijg je heel veel discussie.
Over deze voorbeelden wil ik beslist geen oordeel vellen maar ik vraag mij wel af: Is dit normaal?
In de Bijbel staat dat in “de laatste dagen” er verschillende tekens zullen zijn die het einde van de huidige wereld inluiden. Dit zegt Jezus vlak voor zijn lijden en sterven in Mateus 24:
Jullie zullen wapengekletter horen en berichten over oorlogen horen. Het ene volk zal strijden tegen het andere volk, het ene rijk tegen het andere; er zullen hongersnoden zijn en aardbevingen, dan hier en dan daar. Maar dat alles is nog maar het begin van de weeën. Ze zullen jullie uitleveren, onderdrukken en ter dood brengen; alle volken zullen jullie haten vanwege mijn naam. Velen zullen hun geloof verliezen. Ze zullen elkaar verraden en haten. Er zullen vele valse profeten komen en zij zullen velen op een dwaalspoor brengen. En omdat de verachting voor de wet toeneemt, zal de liefde bij de meesten verkoelen. Maar wie volhoudt tot het einde, zal gered worden. Eerst zal dit grote nieuws over het koninkrijk van God bekendgemaakt worden over de hele wereld, zodat onder alle volken van mij is getuigd, en dan zal het einde komen.
Dit is niet de complete tekst. Er is in geknipt en geplakt. Wat mij het meest opvalt, is het gedeelte dat zegt: Ze zullen elkaar verraden en haten, omdat de verachting voor de wet toeneemt, zal de liefde bij de meesten verkoelen. De wet waarover hier gesproken wordt is niet de Nederlandse wet, maar de wet die God gegeven heeft. Die wet zegt dat je God lief mag hebben boven alles en de naaste als jezelf.
Zien we dit in het “nieuwe normaal”? Je hoort verhalen van buren die elkaar verraden. Elkaar lief hebben op anderhalve meter: is dat mogelijk? Nooit meer iemand aanraken of een knuffel geven is niet menselijk. Zijn we niet een beetje de weg kwijtgeraakt? Waar zal dit naartoe gaan en welke weg is de juiste?
Jezus is De Weg, de Waarheid en het Leven.
Als je hart voor Jezus klopt en jouw hart het hart van de ander raakt, gebeurt er iets moois. De liefde van Jezus raakt letterlijk en figuurlijk diegene die een omhelzing krijgt.
Ik ben bereid burgerlijk ongehoorzaam te zijn en om jou een knuffel te geven!
