Er is een lied dat zegt: I don’t like Mondays.
Ik ben er van overtuigd dat dit voor meer mensen zo is. Op maandag heb ik vaak een “katerig gevoel” hoewel ik geen druppel alcohol heb genuttigd. Na een mooi weekend is het soms moeilijk om je gewone ritme weer op te pakken. Dit gevoel heb ik ook als de seizoenen wisselen. Als je naar buiten kijkt, is duidelijk de zomer voorbij en is het herfstweer in volle hevigheid losgebarsten. Stormen en orkanen zijn de headlines in alle journaals. De dagen worden steeds korter en de nachten langer. Met enige weemoed en heimwee kijk ik terug op de lente en de zomer. Als ik terugkijk op mijn leven zijn er momenten van verandering die ik moeilijk vond en duurt het vaak een tijd voordat je de draai weer hebt gevonden. Er zijn zelfs mensen die, als de seizoenen wisselen, helemaal in de war raken en het even niet meer zien.
Afgelopen zondag was de afscheidsdienst van onze voorganger Orlando Bottenbley.
Orlando en zijn vrouw Nelleke hebben de Bethel gemeente 30 jaar gediend. Deze gemeente en Orlando hebben grote invloed gehad op mijn leven. Ik heb heel veel geleerd en ben gegroeid in mijn geloof. Tijdens de dienst werd er teruggekeken naar de 30 jaar waarin Orlando werkzaam was in de gemeente. Een tijdperk met hoogte- en dieptepunten kwam voorbij. Dit deed wat met mij en ik kon mijn tranen niet bedwingen. We noemen de gemeente ook wel “het huisgezin van God” en dat is het gelukkig voor heel veel mensen ook. In je eigen leven heb je ook goede en minder goede tijden. Net als in de natuur wisselen de seizoenen elkaar af. Als je nu naar buiten kijkt, zie je de bladeren verkleuren en zullen ze binnenkort de boom loslaten. Loslaten is vaak moeilijk, zeker met de gedachte dat de tijd die achter je ligt nooit meer terug komt. MAAR!!!!!!!!!!! als je goed kijkt naar sommige bomen of struiken zie je de knoppen van de nieuwe bladeren al zitten. In de natuur mag je er zeker van zijn dat na de herfst en de winter de lente komt.
Zondagavond was ik in de Stadskerk in Groningen. Er was een jongerendienst en de kerk zat stampvol met jongeren. Het thema was: God’s Promises (God’s beloften). Als ik dan hierbij mag zijn en ik zie een zaal vol jonge mensen die ervoor kiezen om niet voor “heel Holland bakt” te gaan zitten, maar om God en elkaar te ontmoeten, geeft dat hoop en vertrouwen in de toekomst. Maandagochtend fietste ik naar Drachten. Ik was er bijna toen er een regenboog aan de hemel stond. De regenboog is het teken van hoop en de zekerheid dat God zijn beloften nakomt.
Die morgen las ik een gedeelte uit Psalm 34 waar staat:
Altijd wil ik de Heer danken, elke dag zing ik een lied voor hem. Ik zal juichen voor de Heer vanuit het diepst van mijn hart. Mensen die trouw zijn aan de Heer, horen mijn lied, en ze zijn blij. Laten we vertellen hoe machtig hij is, laten we hem samen prijzen. Ik riep de Heer, en hij gaf mij antwoord. Ik was doodsbang, en hij heeft mij bevrijd. Mensen die hulp vragen aan de Heer, zullen blij zijn en lachen. Want hij zal hen helpen. Toen ik het moeilijk had, riep ik naar de Heer. Hij luisterde naar mij, en hij heeft me gered.
Mensen die gehoorzaam zijn aan de Heer, worden door zijn engel beschermd.
Hij redt hen uit alle gevaar. Gelukkig zijn mensen die bescherming zoeken bij de Heer. Zij zullen zien hoe goed hij is. Heb eerbied voor de Heer, want jullie horen bij hem. Dan krijg je alles wat je nodig hebt(BGT)
Als jij het ook moeilijk vindt als er veranderingen zijn en de seizoenen in jouw leven gaan wisselen. Kijk omhoog naar de Regenboog, God is trouw en volkomen te vertrouwen want: Beloofd is beloofd!
Doesn’t matter what I feel. Doesn’t matter what I see. My hope will always be. In Your promises to me.