Vandaag heb ik mijn zelf gekochte verjaardagscadeau even uitgetest. Ik heb een bootje gekocht. De weersvoorspelling was geweldig. Zonneschijn en veertien tot vijftien graden. Een helling gezocht en het bootje voor de eerste keer in het water laten glijden. Zou de motor het doen? Pffff hij deed het in een keer. Het plan was om naar de Leijen te varen en daar een eilandje te zoeken. Op dat eilandje wilde ik gaan schrijven aan deze blog. Toen ik het kanaal bij Opeinde uit kwam zag ik het al. Het waaide heel hard en er waren behoorlijke golfen. Nu ben ik niet zo bang aangelegd en heb het geprobeerd. Maar na vijf minuten was ik kletsnat. Het plan was mislukt. Wij mensen kunnen allerlei plannen maken maar heel vaak gaat het anders. De hele wereld staat op zijn kop. Grote en kleinere evenementen worden afgelast of verplaatst. Scholen zijn dicht, mensen worden verplicht om thuis te blijven. Veel, vooral oudere, patiënten sterven aan het Coronavirus.
Boven deze blog staat: Waarom doet Hij niets? Met die “Hij” wordt God bedoeld. In tijden van nood wordt er vaak geroepen waarom doet God niets of waarom doet God ons dit aan. Het is heel gemakkelijk om God overal de schuld van te geven. Maar hoe kan het toch dat een groot gedeelte van de mensheid, die zich weinig of niets van die God aantrekt, of überhaupt in Hem gelooft, Hem toch de schuld geeft van deze ellende?
Als je het boek Richteren leest zie je dat de tijd niet zoveel veranderd is. Het volk van God wilde niet luisteren en ging zijn eigen gang. Ze vereerden afgoden en deden wat goed was in hun eigen ogen. Er staat geschreven dat God een jaloerse God is. Hij wordt heel verdrietig als zijn geliefden een andere god achterna lopen. Hoe zou jij reageren als diegene waar jij heel veel van houdt jou ontrouw is? Zou je direct ingrijpen als de nood aan de man is? Of zou je wachten? In het boek Richteren stuurt God steeds boodschappers om het volk te waarschuwen. Maar keer op keer gaat het mis.
Toen begonnen de Israëlieten te doen wat in strijd is met de wil van de Heer. De god Baäl gingen ze dienen en de Heer, de God van hun voorouders, de God die hen uit Egypte had gehaald, keerden ze de rug toe. Bij andere goden zochten ze hun heil, bij de goden van de volken die om hen heen woonden; voor hen bogen zij zich neer. Zij beledigden de Heer diep (Richteren 2:11 GNV)
Ik zeg beslist niet dat deze crisis een straf van God is. Maar zou het kunnen dat God even niet ingrijpt omdat we Hem ontrouw zijn? God is een Vader die weet wat het beste voor zijn kinderen is. Als wij naar Zijn goede raad luisteren is dan alles koek en ei? Is het virus dan verdwenen? Hier kan ik geen antwoord op geven. Wat ik wel weet is dat Hij zijn beloften nakomt. Hij zal je niet dwingen om Hem te gehoorzamen. Ieder mens heeft zelfbeschikkingsrecht. Als je kiest voor Hem, ben je zeker dat Hij bij je is. Hij zal jou nooit verlaten. Dat geeft rust voor de “eeuwige toekomst”.
Toch zijn er ook positieve dingen te noemen. Ondanks de verplichte anderhalve meter afstand, komen mensen dichter bij elkaar. Er zijn verschillende burgerinitiatieven om elkaar bij te staan in deze moeilijke dagen. De kerk is online gegaan en wordt door vele, ook niet gelovigen, bekeken. Het gebed staat weer centraal.
Geen straf? Wat dan wel? God heeft een diep verlangen naar ongedwongen liefde voor Hem. Hij heeft zelfs zijn eigen zoon hiervoor gegeven. Misschien dat Hij daarom wel wacht. Wachten op jou! Mijn hoop en gebed is dat deze tijd, ondanks de vreselijke gevolgen van dit virus, een tijd zal zijn van bezinning en liefde. (blog geschreven op de bank)

