Huil jij wel eens?

In deze blog wil ik graag een eigen verhaal vertellen. De laatste jaren breng ik veel tijd door achter het stuur van mijn bedrijfsauto/busje. Dit doe ik graag en vindt het geweldig. Ik toer door het hele land. Mijn busje is als een huisje die van vele gemakken is voorzien. Ik heb koffie en koek bij me. Een broodje voor het ontbijt en lunch. En een koelbox met gekoeld drinken of karnemelk. Een zakje dropjes om te voorkomen dat ik slaperig wegdommel. Waar ik mijn honger het meeste stil is de radio. De hele werkzame dag luister ik naar Grootnieuws Radio. Dit is een enorme zegen. Een Bijbeltekst of een korte overdenking kan mij soms erg raken. Maar vooral muziek doet veel met mij. Het gebeurt wel dat gezongen woorden vanuit mijn oren recht in mijn hart landen.

Je mag weten dat ik wel eens een traantje moet laten. Een voorbeeld hiervan is het lied: belovedness van Sarah Kroger. Één regel raak mij diep. Sarah zingt: I smiled when I made you. God glimlachte toen Hij mij heeft gemaakt.

In mijn werk mag ik soms wel eens iemand meenemen om hem of haar te laten zien wat mijn werk inhoud. Ook deze week was er iemand mee. Als je een hele dag naast elkaar mag zitten ontstaan er soms diepgaande gesprekken. We delen elkaars verhalen en praten over het leven. De passagier die deze week mee was had heel veel vragen over het geloof. Nou dan ben je bij mij aan het goede adres. Ik praat graag met en over Jezus.

De titel van deze blog is een vraag. Huil jij wel eens? In mijn gesprek met mijn passagier kon ik het verschillende keren niet drooghouden. Met name als ik het over het offer heb dat Jezus bracht aan het kruis. Het besef dat Hij mijn straf heeft betaald emotioneert mij. Hij was onschuldig terwijl ik schuldig ben. Hij stierf in mijn plaats . Ik had aan dat kruis moeten hangen. Hij nam mijn plaats omdat Hij van mij houdt. Afgelopen zomer mochten we bidden voor een tiener. Zij had geen eigen Bijbel dus heb ik haar een Bijbel gegeven. Ze was hier zo dankbaar voor dat ze beslist iets terug wilde doen. Op de foto hieronder kun je zien wat ze mij heeft gestuurd. Een kruisje met mijn naam erop. Niet een kruisje met de naam Jezus, maar een kruisje met de naam Onne. Begrijp je dat dit mij raakt? Als dit ook jou raakt wil ik je aanmoedigen om dit diep tot je door te laten dringen.

Afgelopen week voelde ik mij niet goed. Mijn darmen waren behoorlijk in de war. Ik werd eigenlijk gedwongen om te vasten. Als je je minder focust op eten heb je veel tijd om na te denken. Bepaalde zintuigen reageren op het gebrek aan voedsel en je gaat misschien wel anders reageren.De tranen zitten dan ook wel iets hoger. Ik schaam mij daar niet voor en mijn passagier vond dit hopelijk niet erg ongemakkelijk. Ook deze persoon mocht het goede nieuws van het Kruis horen.  Ik ga weer een Bijbel weggeven.

De meeste dagen zit ik alleen in het busje. Dan rijd ik rond zonder passagier. Of toch niet? De passagiersstoel mag dan leeg zijn maar ik beeld mij in dat Jezus naast mij zit. Dit geeft een speciaal gevoel van veiligheid en geborgenheid. Hij is erbij!